Inklusioak
eskatzen digu eskola ikasle guztiei erantzun behar diela, ikasle
guztiak sartu ahal izateko ordea, hezkuntza-sistema aldatzea
ezinbestekoa da. Irakasle gisa, ezinbestekoa iruditzen zait aldaketen
eremua ikasgelatik kanpora zabaltzea. Hain zuzen, irakasleak
eskolaren antolakuntzan, curriculum-en, familiekin
harremanetan...eragin zuzena duela sinesten dugu.
KOMUNITATEA
Aipaturiko
aldaketen artean, sozializazio burutzeko eremua dago. Lehen familiak
ziren sozializazio prozesuaren berme, baina gaur egun pertsonak batek
bere bizitzako lehen etapa hezkuntza erakundeen esku du. Beraz, esan
dezakegu, eskola sozializazio prozesuaren ardatz bihurtzen hari dela.
Honek esan nahi du, ezinbestean, ikasleen garapen emozional eta
afektiboa osatzeko erronka duela.
Horren
esan nahi du, ahalik eta koherenteenak izan behar direla eskolan
ematen diren baloreak eta ikasleak bizi dituenak (behitzat hauek
ulertzeko bitartekoak) eta horretarako familia eta eskolaren arteko
harreman sustatu beharra dago.
Are
gehiago, hezkuntza eskolan ematen den hori baino gehiago dela
sinesten badugu, kalean ere lantzen direlako balore eta jarrerak,
komunitate guztiaren konpromisoa eta inplikazioa eskatzen du
inklusioak.
CURRICULUM-A
Aipatu
bezala, hezkuntza legeen mailaketaren artean kontraesan nabariak
ditugun arren, ikastetxeko Curriculum Proiektua osatzetik hasi
gaitezke. Gaur egungo curriculum-ak klase orduak, adina, edukiak,
unitateak...zurrunki mantentzen ditu, guztiontzako eskola definitzen
duen curriculum-ak ordea irekia eta malgua izan beharko du. Ikasle
guztiek ez dituzte gaitasun berdinak, eta askotariko aukerak eman
behar zaizkie.
Curriculum-ak
globalizatzailea izan beharko luke, materietatik aratago, gai zabalak
hartu eta bertatik interesguneak landuz ikasteko. Modu honetan, gaiak
isolatu gisa ikusi beharrean elkarren arteko lotura eginez.
Bestetik,
edukiak esanguratsuak eta funtzionalak izan behar dute, ikasleak
gaitasun kognitiboetaz gain bizitzan haritzeko gaitu behar dira,
behar eta arazoei erantzuteko. Ikasten dutenak zertarako balio duten
ulertu behar dute ikasleek.
ANTOLAKETA
Antolaketan
aldaketan emateko ezinbestekoa da irakasleok taldean lan egitea.
Ainscownik Hik Hasik eginiko elkarrizketan aipatzen du elkarrekin lan
egiteko denbora hartzea ezinbestekoa dela lankidetza sustatzeko eta
era honetan guztien parte-hartzea oztopatzen duten egoerak
identifikatzea posible izango baita.
>Eskola
Hezkuntza
gune bezala irudikatu behar dugu, gune kultural gisa leku
adierazgarria izan behar du. Hala ere, eskolatik haratago,
komunitatea, herria, herriko kultura...ere hezi gune bezala
identifikatu behar ditugu, eskolak ez baitira erakunde isolatuak.
Ikasleek
errealitatearen eremurik handiena eskolatik kanpo irudikatzen dute
beraz, eskolak erreferentziatzat hartu beharko ditu herrian gertatzen
dena, herriko kultura...
Ikasleak
gustora sentituko diren guneak sortu behar ditugu. Lan egiteko eta
gure gaitasunak modu optimoan garatzen inguruak ere laguntzen
baitigu. Esaterako, Ikasleek koloretan hormak margoztutako eskola bat
etxeko espazio bezala lehenago idenifikatuko dute grises margoztutako
eta kartzela baten egitura duen ikastetxe bat baino. Beraz, zergatik
ez dugu hau ere aldatzen? Ikastetxearen egitura eta dekorazioa
ikasleekin batera pentsatu eta antolatu.
>Gela
Gelan
geratatzen diren harremanetan arreta jarri behar dugu: irakasleek
ikasle bezala ikusi behar dute beraien burua, etengabe
esperimentatuz, ikasleak eragile garrantzitsu gisa ikusi,
planifikazioa eta antolaketa beraein esku utzi. Gelaren antolaketan
elkarlana sustatzen badugu, ikasleak gehiago ikasteko eta
inplikatzeko aukera zabaltzen hari gara.
Mahai
eta aulkien antolaketarai dagokionez, esperimentazioarako eta
elkarrekintzaren bidez ikasteko ezinbestekoa da ikasgelan ikasleen
arteko hartu emanak egotea, ikasle guztiak elkar ikusi eta elkar
hitza zuzendu daitezen. Baita irakasleak protagonismoa ikasleengan
jarri dezan eta ikasle guztietan arreta jar dezan, ardatza ikaslea
izan dadin eta ez irakaslea.
>Ikasleen
banaketa
Freined-ek
adinaren arabera egiten den banaketa homogeneoa ere zalantzan jartzen
digu. Esaterako, aniztasuna balore positibo bezala barneratzen
badugu, ez ahal litzateke interesgarria izango ikasglean adin
desberdineko jendea elkarrekin ikasten egotea? Gerta liteke, 12 urte
dituen batek 14 urteko batzuekin bizipen gehiago izatea
elkartrukatzeko. Bigarren Hezkuntzan halako esperientziarik ezagutzen
ez dudan arren, Euskal Herrian baditugu horrela antolatutako ikasgela
txikiak.
Ordutegia
Ordutegiak
ere malgua izan beharko luke, beharren araberakoa. Gaur egun ordu
bete zerbaitekin igaro ondoren moztu eta beste zerbaitekin jarraitzen
da. Irakasleak ikasleengan arreta jarri eskero eta hauek lanean
gogotsu egon eskero horri zukua ateratzen ahalegindu beharko
litzateke, luzatu beharreko orduak luzatuz.
El Club de los Poetas Muertos pelikulako zati bat. Aipatutakoa oso ondo irudikatzen du orokorrean pelikula honek.
https://www.youtube.com/watch?v=6gxUwXl7ZQ8
